Ο Γιώργος Κοτρώνης είναι γνωστός - και αγαπητός - στους περισσότερους Ναυπάκτιους... Πολυπράγμων, δραστήριος και φιλόδοξος, είναι εξαιρετικό "δείγμα" της γενιάς του, μιας γενιάς που έχει κατάφωρα αδικηθεί από τις επιλογές, της αμέσως προηγούμενης γενιάς, αυτής των σημερινών 50άρηδων!
Ανήσυχος και ασυμβίβαστος, έχει να καταγγείλει πολλά. Τη στείρα κριτική, την απάθεια, την κουτοπονηριά, τα στερεότυπα των "παραδοσιακών" κομμάτων εξουσίας, τη θεσιθηρία του δημοσίου.
Στις απόψεις του, βρήκε "συνοδοιπόρους" στο Κόμμα του Στέφανου Μάνου, τη ΔΡΑΣΗ, με το οποίο θα ειναι υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές. Ωστόσο, οι απόψεις του αυτές, είναι ταυτόχρονα ένα υπόδειγμα του πως πρέπει να σκέφτεται σήμερα ένας νέος άνθρωπος, πως πρέπει να λειτουργεί ένα παραγωγικό μέλος της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, η οποία απαιτείται, επιβάλλεται να αλλάζει...
Μιλώντας το "ε", το πάθος ξεχείλιζε στα λόγια του. Μας λέει:
Όσο περνάει ο καιρός και η κρίση βαθαίνει, βλέπουμε μία γενικότερη απαξίωση της πολιτικής από την κοινωνία. Εσάς τί σας κινητοποίησε να ασχοληθείτε με την πολιτική;
Όλοι, εδώ και χρόνια, απέχοντας από τα κοινά δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε όλα αυτά που τώρα βρίσκονται στο κατώφλι μας. Εγώ θέλω να ξεπεράσω την κριτική που όλοι κάνουμε για αυτά που έγιναν από τους πολιτικούς. Σίγουρα φταίνε και σίγουρα πρέπει να πληρώσουν, αλλά σίγουρα ότι έγινε, έγινε ενώ εμείς είτε τους ωθούσαμε σε αυτό (βλέπε απαίτηση για διορισμούς, κτλ) είτε γιατί δεν ήμασταν εκεί για να τους αποτρέψουμε. Ξέρετε, είναι πιο εύκολος ο δρόμος της κριτικής από αυτόν της αυτοκριτικής. Μετά την αυτοκριτική έρχεται η αντίδραση και η δράση. Εγώ λοιπόν είμαι στο σημείο μετά την κριτική και την αυτοκριτική, είμαι στο σημείο που αναλαμβάνω τις ευθύνες μου.
Επιλέξατε να κατεβείτε στις εκλογές ως υποψήφιος της «Δράσης». Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ειδικά στην περιοχή μας που η σημαντικότερη παρουσία παρατηρείται από τα «παραδοσιακά» κόμματα;
Η Δράση είναι το κόμμα που εκφράζει την κοινή λογική. Ο τρόπος σκέψης μου δεν αντέχει πολύπλοκες προσεγγίσεις και θεωρίες και πιστεύω ότι όλοι πλέον έχουμε την ίδια τάση να θέλουμε τα προβλήματα να λύνονται άμεσα και χωρίς να εξυπηρετούνται άλλα συμφέροντα. Η εποχή μας δεν δικαιολογεί δεξιές ή αριστερές προσεγγίσεις. Εξάλλου τα «παραδοσιακά» κόμματα όπως τα λέτε , χρησιμοποίησαν αυτές τις πινακίδες για να κρυφτούν και στην ουσία να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, ο διορισμός των ημετέρων κτλ, ήταν αυτό που χαρακτήρισε αυτά τα κόμματα είτε προέρχονταν από δεξιά είτε από αριστερά.
Οι πολιτικές θέσεις της «Δράσης» θεωρούνται σε γενικές γραμμές φιλελεύθερες. Πιστεύετε ότι ο φιλελευθερισμός, όχι μόνον ως κοινωνικό, αλλά κυρίως ως οικονομικό σύστημα, έχει να προσφέρει πρακτικές λύσεις για την κρίση;
Καταρχάς, υπάρχει μία μεγάλη ιδεολογική παρεξήγηση στην Ελλάδα, όσον αφορά την πραγματική υπόσταση του φιλελευθερισμού. Ο φιλελευθερισμός εκφράζεται κοινωνικά από τις αρχές του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Δηλαδή την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις διακριτές εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική), την ελευθερία έκφρασης και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Στην ουσία, ο φιλελευθερισμός αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την απελευθέρωση του ατόμου στην κοινωνία, πάνω στο οποίο βασίστηκαν αργότερα τα κινήματα που μιλούσαν για κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αντίθεση με τον «νεοφιλελευθερισμό», που συχνά πυκνά χρησιμοποιείται ως γενίκευση για να ισοπεδώσει αυτές τις αξίες, ο φιλελευθερισμός δεν απορρίπτει την αναγκαιότητα του Κράτους στην οικονομία, αλλά το περιορίζει σε ένα καθαρά ελεγκτικό πλαίσιο, όπου η οικονομία αναπτύσσεται ελεύθερα, υπό την εποπτεία όμως της εκάστοτε κοινωνικής σύμβασης. Ως εκ τούτου, θεωρώ αυτονόητο ότι οι φιλελεύθερες αξίες είναι επίκαιρες, δεδομένου ότι ένας μεγάλος παράγοντας για την σημερινή κρίση, υπήρξε η διόγκωση, όχι μόνον του κράτους, αλλά και του αυστηρού ρόλου του στον περιορισμό της ελευθερίας της αγοράς. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων, η μείωση της φορολογίας, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και γενικότερα η στήριξη της έρευνας και της επιχειρηματικότητας, δεν αποτελούν μόνο φιλελεύθερες πρακτικές, αλλά και ουσιαστικές λύσεις για την καταπολέμηση της κρίσης.
Η «Δράση» αναφέρεται συχνά στην ανάγκη απόλυσης ενός σημαντικού ποσοστού των εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα. Συμφωνείτε με αυτή την πρόταση, και γιατί;
Θα ξεκινήσω με την κοινή διαπίστωση ότι ήδη έχουν χάσει την δουλειά τους 400.000 άτομα που εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα. Συνολικά οι άνεργοι έχουν φτάσει το 1 εκατομμύριο. Κανένας από τον μεγάλο αυτόν αριθμό δεν προέρχεται από τον δημόσιο τομέα. Αναλογιζόμενοι αυτά τα νούμερα και συγκρίνοντάς τα με τις προτάσεις για μείωση κατά 30.000 ή 100.000 ή ακόμα και 150.000, μισθοδοτούμενων από το υπό πτώχευση μέχρι πριν από λίγο κράτος, ίσως δεν θα πρέπει να τρομάζουμε. Πολλοί θα αντιτείνουν ότι δεν μπορούμε να προσθέσουμε και άλλους ανέργους. Τους προσθέτουμε όμως όταν βάζοντας επιπλέον φόρους στον ιδιωτικό τομέα δεν τον αφήνουμε να επιζήσει και να αναπτυχθεί. Και είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι όλοι αυτοί οι φόροι υπάρχουν κατά κύριο λόγο για να συντηρείται το υπερβολικά μεγάλο κράτος, που παράλληλα δεν είναι και αποδοτικό. Μετά την παράθεση των παραπάνω δεν ξέρω αν και εσείς ή οι αναγνώστες σας έχουν την ίδια απορία ή αναρωτιόμαστε όλοι μαζί γιατί έχουμε αργήσει να διορθώσουμε αυτό το λάθος.
Με λιγότερο Κράτος, όμως, η κοινωνία δεν είναι σχετικά απροστάτευτη μπροστά σε μεγάλα και οργανωμένα ιδιωτικά συμφέροντα;
Το κράτος δεν είναι ισχυρό όταν σε αυτό υπηρετούν πολλοί υπάλληλοι. Ισχυρό είναι ένα κράτος όταν λειτουργεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην αφήνει περιθώριο ανάπτυξης τέτοιων συμφερόντων. Το κράτος μπορεί να παίξει τον ρόλο του όταν έχει στις τάξεις του καταρτισμένους υπαλλήλους που γνωρίζοντας τους νόμους τους εφαρμόζουν προς το κοινό καλό. Σε κάθε περίπτωση όλοι εμείς που τολμάμε και ζητάμε το αυτονόητο, δεν ζητάμε να απολυθούν αυτοί που πραγματικά προσφέρουν στη δημόσια διοίκηση αλλά όλοι αυτοί που δεν έχουν πλέον αντικείμενο ή δεν είχαν ποτέ. Στον ΟΣΕ για παράδειγμα, ενώ μειώθηκαν δραστικά τα δρομολόγια και άρα και το εκτελούμενο έργο, δεν μειώθηκε αντίστοιχα το προσωπικό, παρά μόνο μεταφέρθηκε σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου ώστε να περισσεύει σε αυτές. Τί τελικά προστατεύουμε με αυτή την λογική παρά μόνο τους ίδιους τους αμειβόμενους από το δημόσιο ;
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω , κόντρα και στην αντίληψη της εποχής, ότι κάποιοι κλάδοι αδικούνται από τις σημερινές τους αμοιβές. Οι εκπαιδευτικοί για παράδειγμα, στους οποίους εναποθέτουμε το μέλλον των παιδιών μας, επιτελούν το έργο τους και με σοβαρές ελλείψεις στα σχολεία και υποαμοιβώμενοι. Όμως και αυτοί πληρώνουν τον παραλογισμό μας να θέλουμε σε κάθε χωριό και δάσκαλο, έστω και αν φοιτούσε σε αυτό μόνο ένα παιδί, σπαταλώντας πόρους, για την πληρωμή των δασκάλων και την λειτουργία των σχολείων με περισσότερους μαθητές. Σήμερα αυτά τα χρήματα είναι που λείπουν από τους ίδιους εκπαιδευτικούς.
Θεωρείτε ότι το μνημόνιο ήταν τελικά μονόδρομος για την χώρα μας;
Μνημόνιο έπρεπε να ονομάσουμε αυτά όλα που ως κοινωνία θα συμφωνούσαμε να αλλάξουν ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί ως οικονομία και πιο αποτελεσματικοί ως κράτος. Δεν είναι λογικό να περιμένουμε τις υποδείξεις του όποιου ξένου συμβούλου για να γίνει πιο γρήγορη η απονομή της δικαιοσύνης, ούτε βέβαια να περιμένουμε τους άλλους και όχι το ελληνικό κράτος να επιβάλει την μείωση του συνολικού περιθωρίου κέρδους των φαρμακείων σε κάτω από 15% και την μείωση περιθωρίων κέρδους των χονδρεμπόρων φαρμάκων σε κάτω του 5%. Και όλα τα παραπάνω είναι όροι του μνημονίου που ακουμπούν την καθημερινότητα μας και μειώνουν δραστικά το κόστος ζωής.
Μονόδρομος ήταν και είναι η αλλαγή νοοτροπίας που μας ετοίμαζε μέχρι σήμερα, μόνο για την πρόσληψη μας στο δημόσιο , ενώ παράλληλα μας αφαιρούσε κάθε φιλοδοξία για επιτυχία μας στον ιδιωτικό τομέα.
Ας υποθέσουμε ότι τελικά εκλέγεστε Βουλευτής. Ποιες θα ήταν για εσάς οι προτεραιότητες που θα προωθούσατε στο ελληνικό Κοινοβούλιο;
Βασική μου επιδίωξη θα ήταν να απλοποιηθεί η νομοθεσία σχεδόν στο σύνολο της. Η πολυνομία είναι από τους βασικούς λόγους, ηθελημένης ή αθέλητης παρανομίας. Επίσης θα ήθελα να δω έναν μόνο κρατικό φορέα ασφάλισης και την καθιέρωση της κοινής εθνικής σύνταξης για όλους, στα 700 ευρώ. Το παραπάνω ποσό προκύπτει από τις αναλογιστικές μελέτες που έχουν γίνει ώστε να εξασφαλίζεται η επιβίωση του συστήματος. Ο κάθε ένας μετά θα μπορεί να συμπληρώνει την σύνταξη του είτε αποταμιεύοντας είτε πληρώνοντας ιδιωτική ασφάλεια. Το κράτος όμως θα έχει εξασφαλίσει για όλους αξιοπρεπή σύνταξη.
Είστε κατά κοινή ομολογία, ένας σχετικά πετυχημένος επιχειρηματίας της περιοχής. Τί θα συμβουλεύατε τους νέους συμπολίτες μας που προσπαθούν να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά, αλλά ακόμα και εν μέσω κρίσης επιλέγουν να βρουν ευκαιρίες σε πιο μεγάλα αστικά κέντρα;
Ευκαιρίες βρίσκει ο καθένας εκεί που θα δοθεί πραγματικά. Η αφοσίωση σε έναν στόχο και η πολλή δουλειά είναι που θα φέρει το αποτέλεσμα. Το ότι εισάγουμε, για παράδειγμα, ως χώρα τις αγκινάρες, ένα από τα εύκολα καλλιεργήσιμα λαχανικά, δεν οφείλεται στην χωροθέτηση της καλλιέργειας, αν και συχνά παίζει ρόλο, όσο στην άρνηση μας ως κοινωνία να εργαστούμε στον αγροτικό τομέα που τις τελευταίες δεκαετίες θεωρήσαμε ως εργασία β’ διαλογής. Πιστεύω ότι το μέλλον βρίσκεται στην επαρχία, που τόσο με τον πρωτογενή τομέα όσο και με τον τουρισμό θα «ζήσει» την Ελλάδα του μέλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου