Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Έχει ο καιρός γυρίσματα

Ο πληθωρικός και επίμονος φίλος Γιώργος Καισάριος μας έχει βομβαρδίσει τις τελευταίες μέρες με το άρθρο του "Υπευθυνότητα σημαίνει υπέρβαση". Το άρθρο, κατά τη γνώμη μου, δεν εκφράζει μόνο τις προσωπικές απόψεις του αρθρογράφου αλλά συνοψίζει και διερμηνεύει τα βασικά επιχειρήματα του πολιτικού του χώρου. Και μάλιστα επειδή είναι προσωπικό μπορεί να λέει πιό άμεσα και ειλικρινά αυτά που οι επίσημες ανακοινώσεις δεν λένε. Σε αυτό αφού περιγράφει παραστατικά τον παραλογισμό, την παραπλάνηση και τη μισαλλοδοξία όλου σχεδόν του πολιτικού συστήματος, συνοψίζει προσφυώς: 

"...Η επόμενη Βουλή, αν έχουμε από τη μια κυβέρνηση των αδιόρθωτων (Σαμαράς-Βενιζέλος) και από την άλλη Καμμένο, ΣΥΡΙΖΑ, Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑr με 120-130 βουλευτές, θα είναι κόλαση.

Στη συνέχεια απευθύνεται στους υπεύθυνους πολίτες και επιχειρηματολογεί ως εξής: 

"...Αυτή τη στιγμή, οι υπεύθυνοι πολίτες που θέλουν αλλαγές και έχουν βαρεθεί τον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα και τον σάπιο λόγο, θα πρέπει να στηρίξουν τη Δημοκρατική Συμμαχία για να γίνουμε ένας πόλος αντίστασης στην λαίλαπα του λαϊκισμού που πλησιάζει. 
Οι υπεύθυνοι πολίτες που θέλουν αυτές τις αλλαγές αλλά σκοπεύουν να ψηφίσουν άλλα, πολύ μικρότερα, κόμματα που επίσης θέλουν αυτές τις αλλαγές (και ομιλώ για τη Δημιουργία Ξανά και τη Δράση – Φιλελεύθερη Συμμαχία), θα πρέπει να πάρουν ορισμένες κρίσιμες αποφάσεις. 
Δεν θα είχα το δικαίωμα να το ζητήσω αυτό από τους ψηφοφόρους των δυο αυτών μεταρρυθμιστικών κομμάτων αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Διότι αν και τα τρία κόμματά μας έδειχναν ότι θα έμπαιναν στη Βουλή με ένα ποσοστό 4-6% το κάθε ένα, τότε αυτόματα θα υπήρχε αυτός ο πόλος αντίστασης και μάλιστα σε μια κρίσιμη μάζα και δεν θα μπορούσα να απευθύνω πρόσκληση σε αυτούς τους πολίτες που σκέφτονται να ψηφίσουν Δημιουργία Ξανά και Δράση – Φιλελεύθερη Συμμαχία να ψηφίσουν εμάς. 
Αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η πραγματικότητα των αριθμών μας λέει ότι μόνο η Δημοκρατική Συμμαχία, αντικειμενικά, μπορεί να μπει στη Βουλή. Ως εκ τούτου μόνο η Δημοκρατική Συμμαχία, σ’ αυτή την κρίσιμη για το μέλλον ΟΛΩΝ ΜΑΣ εκλογή τουλάχιστον, μπορεί να προσφέρει αυτόν τον πόλο αντίστασης απέναντι στη λαίλαπα του λαϊκισμού που πλησιάζει. Οι υπεύθυνοι πολίτες που θέλουν αλλαγές και θέλουν να ακούσουν έναν υπεύθυνο λόγο, θα πρέπει να πάρουν μια πολύ δύσκολη απόφαση...

Ελα όμως που όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις (η ρημάδα η 'πραγματικότητα των αριθμών' που αποτελεί το βασικό επιχείρημα του Γ.Κ.) τον διαψεύδουν και δείχνουν τη συνεργασία Δράσης-Φιλελεύθερης Συμμαχίας με υψηλότερα ποσοστά και πολύ καλύτερη δυναμική και τάση από τη Δημοκρατική Συμαχία! Και μαζί με τους αριθμούς, τα ποιοτικά στοιχεία (δηλώσεις και υποψηφιότητες διανοουμένων, ακαδημαϊκών, επιχειρηματιών, ανθρώπων της κοινωνίας των πολιτών, bloggers ), δημιουργούν ένα υπέροχο κύμα που αλλάζει το κλίμα όχι μόνο στο μικρόκοσμό μας αλλά και ευρύτερα. Και μη μου πει κάποιος για πολιτικά, στατιστικά παιχνίδια με τις δημοσκοπήσεις γιατί δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι το πολιτικό, μιντιακό σύστημα εχθρεύεται τη Ντόρα αλλά συμπαθεί το Μάνο. Εδώ πάει το 'έχει ο καιρός γυρίσματα'. Η λογική του άρθρου, πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι του, οδηγεί στην αντίθετη κατεύθυνση την ψήφο των υπεύθυνων πολιτών. Θα μπορούσα λοιπόν να προσυπογράψω το παραπάνω απόσπασμα του Γ.Κ. αλλά όπου έχει Δημοκρατική Συμμαχία να βάλω Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία. 

Θα μπορούσα.... αλλά δεν θα το κάνω. Γιατί τελικά, η λογική της χαμένης ψήφου ή της αρνητικής ψήφου ή της ψήφου διαμαρτυρίας και 'αντίστασης', είναι μια λογική παλαιοκομματική, είναι ένα πολιτισμικό απομεινάρι του παλιού (που θα λεγε και ο Ράμφος), που δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στις ατομικές δυνατότητες και αδυναμία ορθολογικών επιλογών. Και αυτά τα δύο, η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του καθένα χωριστά και η δυνατότητα και η θέληση για ορθολογικές επιλογές ανεξάρτητα του τί κάνουν οι άλλοι, αυτά τα δύο λοιπόν είναι τα βασικά κοινωνιολογικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά για την πραγματική υπέρβαση. 

Θα προτείνω λοιπόν αντί για μικροκομματικά παιχνίδια και απλοϊκά, παλαιοκομματικά διλήματα, να διευρύνουμε μαζί το ακροατήριο των υπεύθυνων πολιτών, να δυναμώσουμε, συνηχώντας, τον ψίθυρο της λογικής, να υπερασπίσουμε από κοινού τις συκοφαντημένες ιδέες της ατομικής ελευθερίας. Όπως κάνουν καιρό τώρα, επίμονα, συστηματικά, αθόρυβα, η Δράση και η Φιλελεύθερη Συμμαχία, σε θεσμικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Και μόνον έτσι, είναι πολύ πιθανό να έχουμε επιτέλους κάποιες αισιόδοξες εξελίξεις στην επόμενη βουλή και κυρίως στο μέλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου